مقایسه اثربخشی آموزش به روش های ایده جویی(اسکمپر)، بارش ‏مغزی و سنتی در تغییر سطح خودپنداره خلاق و باز بودن نسبت به ‏تجربه

مقدمه و هدف: هدف این پژوهش مقایسه اثربخشی آموزش به روش ایده‌جویی، بارش مغزی و سنتی در تغییر سطح خودپنداره خلاق و باز بودن نسبت تجربه‌ها در دانش‌آموزان دختر سال دوم متوسطه شهر خرم‌آباد بود. روش: در یک طرح نیمه‌آزمایشی 60 دانش‌آموز به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه جایگزین شدند. گروه‌های آزمایش به طور مجزا 15 جلسه با روش‌های ایده‌جویی و بارش مغزی و گروه کنترل با روش سنتی آموزش دیدند. همه گروه‌ها به پرسش‌نامه‌های خودپنداره خلاق کافمان و بائر(2004) و بازبودن نسبت به تجربه‌ها کوستا و مک کرا(1992) در مرحله پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری 2 ماهه، پاسخ دادند. داده‌ها با روش تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. نتایج: نتایج نشان داد در مرحله پس‌آزمون روش‌های ایده‌جویی و بارش مغزی باعث افزایش سطح خودپنداره خلاق و باز بودن نسبت تجربه‌ها شده است. در مرحله پیگیری اثر روش‌های ایده‌جویی و بارش مغزی در افزایش سطح خودپنداره خلاق و باز بودن نسبت تجربه‌ها تفاوت معنی‌داری نداشتند. نتیجه‌گیری: روش‌های ایده‌جویی و بارش مغزی در افزایش سطح خودپنداره خلاق و باز بودن نسبت تجربه‌ها مؤثر هستند و بهتر آن است که معلمان مقاطع متوسطه برای افزایش میزان خلاقیت و متغیرهای زیربنایی آن تا جایی که امکان دارد از روش‌هایی همانند ایده‌جویی و بارش مغزی استفاده کنند.